سوگنامه برای برادر شهیدم علی حیدری در فراق تو اگر خون چکد از مژگانم در غم مرگ تو گر دجله شود دامانم گر چو یعقوب شود مردمک دیده سفید گر کند سیل غم از ریشه سر و سامانم زندگی تلخ تر از زهر به کامم گردد گر زطوفان بشود زیر و زبر بنیانم همچو مجنون بنهیم سر به بیابان بلا جز وصالت نکند هیچ کسی درمانم گر بمیرم زغم مرگ تو صد بار سزاست چه کنم گر ندهم زین غم جانسوز، جانم آتش عشق چو پروانه پر و بالم سوخت تا دم مرگ چو شمع از غم تو سوزانم فصل گل آمد و گلها همه جا بشکفتند بی تو ای گل رخ من باغ بود زندانم تو شکستی قفس جسم و رسیدی بخدا من زحسرت همه شب کنج قفس نالانم تو در این آتش بیداد پر و بالت سوخت با چه این آتش جانسوز فرو بنشانم تو علی بودی و مانند علی جان دادی من چو زینب همه عمر زغمت گریانم سکینه حیدری* – 7 تیر 1370 *خواهر شهید حیدری، شاعر ، نویسنده، استاد ادبیات