در بی وفایی دنیا

ای دل ار خواهی ره فرجام را دور کن از خود خیال خام را

نام مسلم خوی کافر ای عجب! بشنو از نیکان بگردان نام را

دعوی اسلام و راه مشرکین ؟ راست گوی بشکن این اصنام را

گشته ای مغرور لفظ و اصطلاح بر کن از دل ریشه اوهام را

این جهان نوم است و آدم درنیام واگذار این نوم و این احلام را

هست دنیا مادری نا مهربان واگذار پستان این بد نام را

بهر دانه تا بکی در دام آن ؟ مرغ زیرک باش و بشکن دام را

تابکی مفتون دنیاٰ؛ دین تباه ؟ هان مده از کف دلا این جام را

عمر از آغاز منما صرف آن عاقلا اندیشه کن فرجام را

بهر دنیا ترک دین کردن خطاست عارفان شیرین نکردند کام را

بگذراز دنیای فانی بهر دین بر فکن این دلق ارزق فام را

جام شهد عشق ای عاقل بنوش خاک بر سر کن غم ایام را

فانی دنیا مشو ای پر بها همچو خوبان شو فدا اسلام را

نیک نامی جو دراین دار فنا مرده نبود مرد نیکو نام را

بین چه فرموده است قرآن مجید آیه ای در وصف کالانعام را

یک بیک شاهان عالم را نگر رستم روئین تن و بهرام را

در لحدخوابیده از شاه و گدا یک رقم بنگر تو این ارقام را

ایکه هستی بهر دنیا در تعب از پس امروز بینی شام را ؟

هند و روم و چین گر آری به کف کوفه و بغداد و مصر و شام را؟

فر کیکاوس و زور کیقباد تخت جمشیدی و تاج شام را

یا چو اسکندر به عالم حکمران یا چو حاتم چیده خوان عام را

عاقبت درخاک پنهان میشوی یاد کن آن خواری و آلام را

حیدری روح تو ناگه زین قفس ترک خواهد گفت باب و مام را